چکیده:

از دهه 1980 ، مهندسین حمل و نقل سعی برآن داشت هاند تا از سیست مهای حمل و نقل هوشمند به عنوان راهکاری مناسب در جهت از میان برداشتن معضلات اساسی مدیریت ترافیک بهره جویند و مشکلات آنرا به حداقل برسانند. در صورتی که اجرا و به کارگیری این سیست مها دارای توجیه اقتصادی نیز باشند، استفاده از این سیستم ها گسترش بیشتری می یابد. از این رو همواره این سئوال مطرح است که میزان مزایای به کار گیری این سیستم ها چقدر است؟ آیا منافع استفاده از این سیستم ها به اندازه ای است که استفاده از این سیستم ها دارای توجیه اقتصادی نیز باشد؟ در نتیجه جهت ارزیابی سیستم های حمل و نقل هوشمند نیاز به مدلی جامع می باشد تا بتوان این سیستم ها را به درستی ارزیابی نمود. این پایان نامه به ارائه مدلی به منظور مقایسه و کمی کردن منافع و هزینه ها پرداخته است. در این مدل منافع این سیستم ها با توجه به هدف بکارگیری و اجرای آنها کمی میگردد و سپس با استفاده از آنالیز منافع-هزینه ها با هزینه بکارگیری این سیستم ها مقایسه می گردد.

مقدمه:

از اساسی ترین پی شنیازهای افزایش سطح رفاه اجتماعی و توسعه صنعت در هر کشور وجود حمل و نقل روان و ایمن است. بنابر این یکی از اولین نمادهای ارزیابی کیفیت زندگی شهروندان یک کشور وضعیت حمل و نقل آن است. هم اکنون در بسیاری ازکشورها، مشکلات حمل و نقل و ترافیک به یکی از چالش های مهم اجتماعی و ملی تبدیل و سهم قابل توجهی از تولید ناخالص ملی را تشکیل داده است. به طوری که دستیابی به حمل و نقل ارزان و ایمن و کارا به عنوان یکی از محورهای اصلی سیاس تهای توسعه مورد تاکید است.
طی سال های متمادی، متخصصان حمل و نقل ساخت و ساز را هها و بزرگ راه ها را در کنار دیگر برنامه های رایج نظیر توسعه حمل و نقل عمومی، کاهش تقاضا، تغییر کاربری زمین و… توصیه کردند. اما آنان متوجه شدند که ظرفیت ها و امکانات جدید در مدت کوتاهی توسط مصر فکنندگان بلعیده م یشود و در اثر مسابقه ایجاده شده بین ساخت راه و جاده با تولید اتومبیل های راحت و ارزان، تلاش های عمرانی کم اثر شده و ایمنی راه ها نیز مرتبا” در حال کاهش است. از سوی دیگر پیشرفت فناوری های روز شرایط مناسب و ویژه ای را برای ایجاد ارتباط بی وقفه (On-line) بین کاربران، مسافران، تصمیم گیرندگان، مراکز مدیریت ترافیک فراهم ساخته است. بدین ترتیب امکان ایجاد یک مدیریت هوشمندانه و هدفمند و هماهنگ به منظور ارتقاء بهره وری و افزایش کارایی شبکه حمل و نقلی فراهم آمد. بنابراین همراه با پیشرفت های حاصله در تکنولوژی ارتباطات و الکترونیک، توسعه سیستم های هوشمند حمل و نقل به عنوان سیاست کلی در بسیاری از کشورهای پیشرفته در بخش حمل و نقل مطرح گردید. بنابراین استفاده از سیستم های حمل و نقل هوشمند جهت کاهش مشکلاتی نظیر آلودگ یهای زیست محیطی، خسارت های مادی و معنوی ناشی از سوانح و تصادفات، اتلاف زمان مسافران و… در اغلب کشورهای جهان مد نظر قرار گرفت. اما این سوال همواره مطرح است که میزان مزایای به کارگیری این سیستم ها و میزان سرمایه گذاری مورد نیاز (هزینه استفاده از این سیستم ها) چه میزان می باشد؟آیا سیستم های حمل و نقل هوشمند دارای این پتانسیل هستند که نیاز مدیران شبکه حمل و نقل و منافع سرمایه گذاران و استفاده کنندگان از این سیستم ها را برطرف سازند؟ آیا استفاده از سیستم های حمل و نقل هوشمند دارای توجیه اقتصادی می باشد؟

براي دانلود متن کامل پايان نامه کليک کنيد

لینک بالا اشتباه است

برای دانلود متن کامل اینجا کلیک کنید

       

:: بازدید از این مطلب : 615